Oczko wodne oczkiem w głowie

Żeby nie było, że tylko ja mam pasje i zainteresowania, dzisiaj o ulubionym miejscu mojego męża w ogrodzie. Oczko wodne jest naprawdę  jego oczkiem w głowie. Zostało samodzielnie  przez niego wykopane, wyłożone folią w kamyki, obłożone kamieniami i kamyczkami, oraz  zalane wodą z własnej studni. Oczywiście  takie skróty myślowe zdarzają mi się bardzo często, ale wynikają  z pośpiechu. W rzeczywistości  oczko wymagało bardzo dużo czasu, pracy i energii. Kaskada, pompy, napowietrzniki, specjalne lampy do pompy, podłączenia do prądu, nie mogę o tym pisać, bo się nie znam.

To był maj 2005 roku

Pod starym orzechem laskowym odmiany warszawskiej, który wiosną ma kolor czerwony, a potem przebarwia się powoli na zielony, posadziłam starą odmianę bergenii, oraz  moje ukochane rododendrony i azalie.   Do tej pory się nad nimi trzęsę, żeby ich nie przekarmić, żeby oberwać przekwitłe kwiatostany i żeby miały spokój.

Takie to wszystko było małe w maju 2005 roku 

A tak wyglądało w lipcu 2010 roku

 Siatka przykrywająca oczko chroniła rybki przed kotami, naszym własnym też.

 Żeby zakończyć tradycyjnie innym akcentem, prezentuję książki jednego z moich ulubionych pisarzy. Zanim nim został, Nicholas Evans był scenarzystą i producentem filmowym. Brakuje tu powieści  Przepaść, zapewne jest w ludziach. U nas najbardziej znany  jest Zaklinacz koni,  dzięki ekranizacji Roberta Redforda.  Jak zwykle oryginał zdecydowanie piękniejszy, zupełnie inne zakończenie i zawsze się cieszę, kiedy zdążę przeczytać wersję pisaną przed jej sfilmowaniem. Można o książkach Evansa powiedzieć obyczajówki, ale nie przynosi im to ujmy, a autor kontynuuje najlepsze tradycje literackie.  Każda z nich jest poruszająca,  zwłaszcza  ostatnia.  Odważni do końca trzyma w napięciu i naprawdę finał jest zaskakujący. Mam nadzieję, że zachęciłam Was  do poczytania. I już doczekać się nie mogę kolejnej książki Evansa

Pojawił się też pisarz Richard Paul Nicholas ( Stokrotki w śniegu) , ale zbieżność nazwisk przypadkowa, nie podbił mnie. W moim profilu zaznaczyłam, że  dużo czytam, ale nie jestem w stanie wymienić w małej rubryce wszystkich ulubionych, stąd pomysł takiej, a nie innej prezentacji. Co jakiś czas, oczywiście.

Dziękuję, że do mnie zaglądacie i zapraszam. Pozdrawiam Was  serdecznie.