Udział/ał/am czyli sesja w zimowej szacie.

Dzisiaj zasypię Was zdjęciami, bo zima urokliwa, chociaż  słońce mogłoby częściej wyglądać zza chmur. Nie przepadam za zimą, bo mam uczulenie na chłód, ale taką jej postać lubię najbardziej, za oknem biało, a w domu ciepełko, patchwork, herbatka. W takich okolicznościach  rozpędziłam się z drutami i udziałałam  spódnicę i szalik. 

Na  wiele lat  chyba zapomniałam o terapeutycznym wpływie dziania, a od zrobienia ocieplaczy nie mogę przestać. Po tym co się działo w ostatnich miesiącach, bardzo tego relaksu potrzebowałam i naprawdę  całkowicie zapominałam  o bożym świecie. 

 

Na sesję zabrałam  też  2 spódnice, które  zrobiła mi moja mamusia ponad 25 lat temu i nie mogę się z nimi rozstać. Przydają się w naprawdę ostre zimy.
 
 Skoro już wyszłam do ogródka, przedstawiam aktualny wygląd.





Tak było jeszcze w piątek

Podziwiam tę roślinkę, ciemiernik, która budzi się najwcześniej do życia i w styczniu ma siłę wydostać się z zamarzniętej ziemi.

Nasze wspólne czytanie w ramach Międzyblogowego Kącika Czytelniczego dobiegło końca w grudniu, moją parą została Ania, która prowadzi blog My shabby my dream 

Żeby zdążyć przed Świętami, moją paczkę musiałam wysłać z Warszawy. Nie dość, że nie miałam dość sił ani możliwości, żeby przygotować własnoręcznie podarunek,  to jeszcze  nie zdążyłam zrobić zdjęć moich prezentów,  ale był to bardzo ozdobny  świecznik wiszący na tea-lighta  z TK-maxa i lampki  kulki Cotton- balls. Na szczęście, prezenty spodobały się Ani. Od Ani, która jest bardzo zdolną osobą,  dostałam pięknie zapakowane prezenty, serwetę,  naszyjnik i kolczyki własnoręcznie zrobione, drobiazgi ceramiczne, które idealnie pasują do moich Delftów i naścienną świąteczną lampkę.  Aniu, dziękuję jeszcze raz.

Co prawda MKC zakończył swoją działalność, ale to nie znaczy, że przestałam czytać. Książka  "Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął" została mi polecona, szukałam jej  w całej Polsce, aż w końcu udało się ją kupić w  Zakopanem. Chcę Wam polecić tę bardzo zabawną , napisaną z humorem i lekkim przymrużeniem oka książkę.  Bardzo ciekawa opowieść  z kryminalną fabułą, niespodziewanymi zwrotami akcji, może lekko absurdalnymi, ale przeczytać warto. Wiem, że powstał już film na podstawie książki, ale na razie nie chcę go oglądać. Uśmiałam się do łez, ale jednocześnie taka smutna refleksja mnie naszła, czy mamy szanse dożyć stu lat? A jeśli dożyjemy, to czy będziemy pamiętać, że w razie czego  można wyskoczyć przez okno?

Wam życzę stu i więcej lat.
Pozdrawiam serdecznie i do następnego razu.:)))