Nie mam konta na FB i nie prowadzę żadnej sprzedaży.

niedziela, 25 marca 2018

Czas na jaja.

Cześć, kochani! 
Kiedy mam wolną  chwilę  dłubię przy jajkach,  czy też w jajkach, w końcu Wielkanoc coraz bliżej. Tym razem dwa rodzaje decu na gęsich  jajach. Pierwszy  dekupaż, którego bałam się jak ognia, czyli od wewnątrz. Nie taki diabeł straszny, efekt jest szybki, a  jajka sprawiają wrażenie, że  naprawdę są z  porcelany. 
Jeśli serwetkę wytniemy porządnie, wystarczy ją ładnie przykleić, przejechać lakierem dwa razy, potem białą farbą (kolor farby musi pasować do wzoru), za każdym razem poczekać, aż wyschnie. Sklejamy i mamy gotowe błyszczące jajeczko. Hurrraaa! Właśnie tak się cieszyłam przy pierwszym.
Wzór wykorzystałam już kilka lat temu, kiedy ozdabiałam jajka gęsie, bardzo Wam się  wtedy podobały. Po kilku latach widzę, że dekupaż na gęsich jajach lekko pożółkł, zobaczę, czy decu na akrylach sprawi się lepiej, bo jaja wyglądają dużo lżej.



piątek, 16 marca 2018

Wielkanoc 2018.

Może pamiętacie moje poprzednie dekoracje bardzo rozbuchane, kipiące kolorami i  fakturami. W tym roku postawiłam na naturalność i spokój, myślę, że to  wpływ miejsca, w którym mieszkamy. Wykorzystałam też dekoracje z poprzednich lat, w niektórych coś dodałam, z niektórych coś usunęłam. Główną rolę gra mech, którego mam pod dostatkiem koło domu.  Wszystko jest zrobione na chwilę, nie przyklejałam klejem, bo na pewno jeszcze będę coś zmieniać.


niedziela, 11 marca 2018

Bliskie spotkania

z łosiami. Mam nadzieję, że Was nie zanudzę, bo już drugi raz piszę o łosiach, ale jestem pod takim urokiem  spotkania, że muszę się z Wami podzielić wrażeniami z dzisiejszego dnia.
Nie sądziliśmy, że nasze nowe miejsce do życia tak nam je zmieni. Nie wiedziałam, że przyroda na wyciągnięcie ręki sprawi  nam tyle radości  i nowych odczuć. Chodzimy na spacery, żyjemy blisko natury i coraz częściej z ogromną ulgą wracamy z "miasta"  ciesząc się  ciszą i pięknymi widokami.
Już raz pokazałam Wam rodzinkę łosi, wczoraj spotkaliśmy tę samą rodzinkę na obrzeżach puszczy, trochę się spłoszyły, jeden łoś najmłodszy uciekł, a dwóm można było się przyjrzeć. Zdjęcia zrobione telefonem nie były udane, za to dzisiaj... Dzisiaj znowu byliśmy na spacerze i ujrzeliśmy te same  trzy łosie leżące w tym samym miejscu. Wiemy już, że łosie mają słaby wzrok, ale bardzo czuły słuch i trzeba je podchodzić  bardzo cichutko.  Każdy mocniejszy dźwięk powoduje popłoch u zwierząt i na pewno wywołuje stres, a tego chcieliśmy łosiom oszczędzić.
Mój M. wykazał się  ogromnym talentem, wykorzystał wszystkie wiadomości z młodzieżowej literatury przygodowej  i starał się poruszać  tak cichutko jak sławny bohater Karola Maya - wódz Apaczów Winnetou. Udało mu  się podejść od zawietrznej bez większego problemu, ja zostałam z tyłu. Prawdopodobnie rodzinkę tworzy mama z córkami, najbardziej płochliwa jest najmłodsza, ale tym razem udało się bez ucieczek.
 







Widać, że łosie nie były zestresowane, owszem, spoglądały w naszą stronę, bo słyszały trzask aparatu, ale czuły się bardzo  bezpiecznie.

To nie wszystko na dzisiaj, bo rano obudził mnie hałas dobiegający z pól, trzy pary żurawi wylądowały na polach pod lasem. Wylądowały z hałasem, trzepotem skrzydeł i ogromnym rumorem. Miałam wrażenie, że się kłóciły, w końcu młodsze odleciały parami do lasu. Te ogromne ptaki zrobiły sobie przerwę w locie na polach, posiliły się. odpoczęły i odleciały. Fascynujące zajęcie móc posłuchać klangoru żurawi, zdjęcia są  słabiutkie, widać tylko  zarysy  postaci. Chyba będę musiała kupić inny obiektyw.
Wiosna jest cudowna, niesamowita!


Wszystkiego najlepszego Wam życzę na następny tydzień. :))


//Pinterest widget