Malowane monastyry

Witajcie.

Dzisiaj zapraszam do rumuńskiej Bukoviny, pora przedstawić Wam perłę średniowiecznej architektury i malarstwa powstałą w czasach Hospodarstwa Mołdawskiego. Klasztory fundowane były przez mołdawskich dostojników w XV-XVI w,  stawały się ośrodkami  kultury, ale też  potężne mury obronne wybudowane wokół cerkwi dawały schronienie mnichom i okolicznym mieszkańcom. Styl mołdawski, w którym były budowane zawiera cechy gotyku europejskiego i stylu bizantyjskiego.

Chyba już widzicie, dlaczego te cerkwie są tak niesamowite, wyobraźcie sobie, że ściany cerkwi pokryte są polichromiami, ale nie tylko wewnątrz, te freski były malowane na zewnętrznych ścianach.  Przetrwały  ponad 500 lat i do tej pory nieznane są technika malowania i skład tak wytrzymałych farb. Malowane były kilka , a nawet kilkadziesiąt lat po wybudowaniu. W 1993r. sześć cerkwi  wpisano na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, wśród nich najbardziej znaną cerkiew klasztorną w Voronet.

Najsłynniejszą wśród bukowińskich pereł jest cerkiew  św. Jerzego Męczennika, z powodu pięknych fresków nazywana  Kaplicą Sykstyńską Wschodu. Przeważającym  kolorem  jest tzw. "błękit z Voronet" , a jego receptura ciągle pozostaje zagadką.

Kiedy weszliśmy przez bramę i zobaczyliśmy tę budowlę, naprawdę zrobiła na nas ogromne wrażenie. To nic, że widziałam zdjęcia u Łucji i w przewodnikach, to wrażenie oglądania czegoś niezwykłego nie opuściło mnie ani na chwilę. Malowane monastyry to ewenement na skalę światową, jedyne w swoim rodzaju i niepowtarzalne. Już  ściana południowa  nas  zachwyciła, przedstawia sceny z żywotów świętych i genealogię Chrystusa, tzw. Drzewo Jessego.

Całą elewację zachodnią zajmuje Sąd Ostateczny, naprawdę najpiękniejszy obraz ze wszystkich sądów ostatecznych, które widziałam, bardzo głęboko wrył się w moją pamięć i na długo w niej pozostanie.

Aniołowie zwijają płótno z oznaczonymi znakami zodiaku wieszcząc zakończenie świata. Na najwyższym miejscu zasiada Bóg otoczony świętymi, niżej Chrystus, jeszcze niżej Dłoń  Boga z Wagą, która waży postępki człowieka  i przesądza o miejscu, do którego trafi jego dusza   Dramatyczne sceny dzieją się poniżej, dusze zmarłych wychodzą z grobów, część dusz oczekuje na osąd  swego żywota, część popychana przez diabły  wędruje do rzeki ognia piekielnego, tłum czeka pod wrotami raju, w którym już  zasiadają święci.

Sąd Ostateczny niesamowicie zadziałał na moją wyobraźnię. Wewnątrz  cerkiew również zachwyca, ale  zdjęć robić nie wolno.

Bardzo ciekawa jest historia budowy tej świątyni,  wybudowano ją w 1488 roku, ponoć w ciągu 111 dni na polecenie hospodara Stefana Wielkiego jako wotum dziękczynne za przepowiedziane zwycięstwo nad Turkami.

Północna strona cerkwi uległa największym zniszczeniom. Najbardziej zastanawiające jest, dlaczego malowano  zewnętrzne ściany, wiadomo przecież,  że malunki na zewnątrz ulegną zatarciu, zmyje je deszcz i wichury.  W ten sposób przybliżano zwykłym wiernym istotę religii, msze odprawiane były w nieznanym staro-cerkiewno -słowiańskim języku, a dzięki obrazom stawała się bardziej przystępna. Cerkwie były małe i niepiśmienny lud stał na zewnątrz.

Odwiedziliśmy kilka malowanych klasztorów Sucevita, Moldovita, Humor, Arbore. Pokażę jeszcze kilka zdjęć cerkwi z Manastirea Humorului żeńskiego klasztoru, ale widzę, że chociaż z biegiem  czasu niuanse między wszystkimi oglądanymi zabytkami ulegają zatarciu, doskonale pamiętam, że każda była w innej kolorystyce i każdą warto było odwiedzić.

A to ikona, która czekała na mnie w tym pięknym miejscu. Kocham ikony i mam  kilka z bardzo różnych krajów, ale tej jednej jedynej bardzo długo nie mogłam znaleźć. W końcu prawdą okazało się, że to ikona wybiera człowieka, wystarczył dosłownie jeden rzut oka i wiedziałam, że to właśnie ona  na mnie czekała.

Jeszcze kilka zdjęć kwiatów, które rosną przy klasztorach, tutaj toczy się zwykłe zakonne życie.

Miłego weekendu Wam życzę.
Do następnego  razu.m