Kwiaty dla Pani M.

 Witam Was cieplutko.

Rzadko się rozpisuję tak refleksyjnie jak dzisiaj, ale może Was zainteresuję . Jeśli muszę  podróżować pociągiem, na ogół zaszywam się w kącie i sięgam po książkę, nie za bardzo lubię wsłuchiwać się w problemy przypadkowych sąsiadów w przedziale. Tym razem było inaczej, już na dworcu zaczepiła mnie starsza pani z prośbą o pomoc przy kupnie biletu (kasa nie sprzedaje biletów na pociągi pośpieszne). Zawsze  pomagam  i chociaż chciałam wykorzystać czas jazdy na czytanie zaległej książki w ramach MKC,  nie za bardzo mi się to udało i nie żałuję.

 

Czasami wystarczy rzut oka i wiadomo z kim mamy do czynienia. Pani M. po 80-ątce,  spracowane ręce świadczą  o   tysiącach śniadań, obiadów i kolacji przygotowanych i podanych swoim bliskim, o tonach ziemniaków i innych roślin posadzonych w ziemi, a następnie  z niej wybranych, o setkach pustaków podanych mężowi przy budowie upragnionego domu, o milionach litrów mleka wydojonych przez całe życie, o milionach wiader wody wyciągniętych ze studni i mogłabym jeszcze wymienić mnóstwo czynności związanych z ciężką pracą na roli. Pani Maria to niezwykła kobieta, otwarta na dowcip i nowinki, doskonale zorientowana w sytuacji politycznej, uwielbia las i zbieranie grzybów, kocha kwiaty i seriale, ma mnóstwo koleżanek i do tańca i do różańca. Nie narzeka, tylko kiedy mówi o zmarłym niedawno mężu, oczy jej lekko łzawią. Wspomnienia z czasów wojny nie pozwalają jej oglądać filmów wojennych, tak żywa jest pamięć o traumatycznych przeżyciach z tego strasznego czasu.
Dlaczego piszę o  tym spotkaniu? Odchodzi od nas całe pokolenie takich pogodnych ludzi, którzy przeżyli koszmar wojny i stalinizmu, często nie mogli się odnaleźć w nowej Polsce i z pokorą przyjmowali kolejne razy od życia.

Wiele się dowiedziałam o życiu Pani M., ale nie było to bynajmniej użalanie się nad sobą i chęć wywołania współczucia. Nawet nie wie, że stała się bohaterką mojego posta.

Ręce spracowane, ale jaki żywy umysł i nowoczesne podejście!   Nawet przepis na uzdrawiającą nalewkę na spirytusie dostałam.

Taka ilość energii i radości biła  z tych wypowiedzi, że nagle ja ze zrobionymi paznokciami i fryzurką od fryzjera,  pozazdrościłam pani M. takiego podejścia do życia i zdałam sobie sprawę z tego, jak często nie doceniamy tego, co mamy.

A może to świadomość dobrze przeżytego życia daje taką radość i zadowolenie. Im człowiek starszy, tym z większą pokorą  akceptuje wszystko, co ono przynosi , bo jak mówi pani M.  "Życie jest piękne, ale scenariusz dla każdego dawno już jest wymyślony"