Akrylowe serca

Wpadam na chwilkę, żeby pokazać nowe serduszka .  Poszukuję nowych  sposobów na ozdobienie akrylowych serc, tym razem wykorzystałam szlagaluminium, wyszły mi takie z brokatem wewnątrz i motylkami, które drżą  przy każdym poruszeniu. Ciekawe, czy spodobają się dzieciom?  Przy okazji jeszcze jedno serce zrobione techniką niepowtarzalną, dlatego, że sama nie potrafiłabym jej powtórzyć.:))

Zrobiłam również dwa wieńce adwentowe, wykorzystując naturalne materiały z zeszłego roku.

 

Korzystając z pięknej pogody staram się jak najczęściej iść do lasu. Najlepszą porą na to jest chwila przed zachodem słońca.  W tym roku jesień zachwyca mnie na każdym kroku, nawet jeśli ręka drgnie i powstanie taki niezwykły zamglony obrazek. Muszę się śpieszyć z zapisem tych miejsc, bo już tu widziałam ludzi zajętych mierzeniem, wyznaczaniem, powbijali  jakieś kołki i czuję ze smutkiem, że wkrótce dużo się zmieni:((

Kochani, dziękuję, że do mnie zaglądacie i pozostawiacie komentarze.
Wszystkiego najlepszego życzę, a Barbarom przesyłam kwiatek i  życzę spełnienia marzeń.:))

Muszelki świątecznie.

Kilka razy prezentowałam jak wykorzystuję muszelki  w wiankach, osłonkach na świece itp. Ozdoby świąteczne z muszelek też  Wam pokazywałam dwa lata temu, w tym roku ponownie zaszalałam, ale mam usprawiedliwienie, po prostu opróżniam zapasy i staram się z materiałów zalegających na półkach zrobić  coś, co się przyda chociażby do powieszenia na choince. 

Aby nie tracić czasu zaczęłam słuchać audiobooków, REWELACJA! Nie śmiejcie się ze mnie, ale przy tej pracy mogę się skupić na słuchaniu książek. Niedawno odkryłam  Charlotte Link, która  pisze  kryminały z "psychologiczną głębią". Polecam.

 Na koniec zostawiłam muszelkowe aniołki i mini-szopkę.

Przedświąteczny czas nie sprzyja serfowaniu po blogosferze, rzadko się udzielam i przepraszam, że nie zawsze komentuję.  Serdeczności moc Wam przesyłam.:))

Zima? Czas na bombki.

Każdego roku staram się zrobić nowe dekoracje na choinkę, tym bardziej, że  w nowym domku przybyło  miejsc do ozdabiania. Eksperymentuję więc i tak powstały bombki akrylowe ozdobione koronką i  kilka  dzwonków dekupażowych

 

Trochę trwało, zanim wreszcie odnalazłam pudełko z obrączkami do serwetek, które już dawno kupiłam i dawno też ozdobiłam.  Obrączki pomalowałam na biało, nakleiłam gipiurę, pomalowałam, teraz je  lekko pozłociłam.

Jeszcze kilka dni temu była jesień, a dzisiaj od rana towarzyszą nam prawie zimowe widoki. Nie sądzę, żeby taka pogoda się utrzymała dłużej, ale z niepokojem patrzę na moje młodziutkie roślinki, czy wytrzymają ten spadek temperatury. Do ostatnich dni kwitły niestrudzenie liliowce i floks szydlasty. Najbardziej zachwyca mnie krzewuszka, która kwitnie od wiosny. Sarenka też mnie zachwyca:))
 
 

Kochani, wszystkiego dobrego Wam życzę na nadchodzące dni. :))

Z dżinsu.

Pogoda nie pozwala już pracować w ogródku, więc  siadłam do maszyny i uszyłam 4 poszewki. Po takim długim okresie nicnierobienia zawsze mam obawy, czy jeszcze pamiętam, jak się szyje, ale to jak jazda na rowerze, raz wyuczona umiejętność pozostaje w nas na długie lata. Kiedy zaczyna się jesienny sezon robótkowy muszę zrobić przegląd szaf i komód. Odnajduję sporo przedmiotów i materiałów zbędnych, zachowanych z myślą "przyda się kiedyś," a skoro już leżą jakiś czas, to wiadomo, że albo muszę znaleźć im zastosowanie, albo wyrzucić.  Tym razem w ręce mi wpadły dżinsowe spodnie, tudzież inne kawałki dżinsu i zrobiłam z nimi porządek. Przez moment przemknęło mi po głowie, że kieszonki może by  odpruć i je "jakoś " wykorzystać. Na szczęście w porę sobie uświadomiłam, że  pewne słowa typu "jakoś " "później" i "kiedyś" staram się wyekspediować z myśli całkowicie, błąkają się potem po mózgu przyczepione do końcówek  synapsów i od czasu do czasu się przypominają, ale staram się je zwalczyć. Nie wiem, może też macie takie słówka, które Was denerwują, bo kojarzą się negatywnie.

Do rzeczy.

Może nie za dużo tego dżinsu, bo samodzielnie wydawał się smutny, podobnie jak tkanina toile de jouy. którą tapicerowałam krzesło. Musiałam, no musiałam dodać jakieś wstawki, hafy i koronki, od razu zrobiło się lżej. Nie miałam zamków do wszycia, więc zrobiłam zamknięcia na zakładkę.

Na koniec kilka zdjęć, które powinny były się znaleźć w poprzednim poście.  Pięknie przebarwiony klon palmowy Dream orange, który jesienią  zachwycił mnie bardziej niż odmiany purpurowe klonów palmowych.

Takie widoki mam w kuchni. Ciągle  się zachwycam...
Pozdrawiam Was cieplutko i dziękuję, że do mnie zaglądacie. :))

Zachwycam się

jesienią, kolorami, mgłami, przebarwieniami. Nadrabiam upalne lato, od rana do wieczora pracuję w ogrodzie, kopię, sądzę, podlewam. Całą działkę trzeba przekopać, wybrać chwasty, pracy mnóstwo ale radości tworzenia czegoś  z niczego więcej. Nie wiem, skąd mam tyle energii i siły do pracy, wieczorem czuję bóle w stawach, ale kiedy pomyślę, jak pięknie będzie wiosną, ból staje się nieistotny. Jeszcze nie zaczęła się zima, a ja już nie mogę się doczekać wiosny.  Wszystko przez ogród, który zakładam świadomie, jestem  o wiele bogatsza w doświadczenie i wiedzę w porównaniu do ogrodu poprzedniego.

Mam  nowości w ogrodzie, które zachwyciły mnie już wcześniej, a teraz zachwycają podwójnie, bo zmieniły kolory, obserwowałam jak z niepozornych roślin przekształcają się w prawdziwe piękności. Nie wymagają szczególnych zabiegów, ale jeśli dostaną dobrą ziemię odwdzięczą się w dwójnasób. Dzisiaj trzy roślinki, które mnie oczarowały bezwarunkowo. Uwielbiam klony palmowe, ale ten klon  jesienią je przebił. Najbardziej zachwycający jesienią  klon czerwony Red sunset . Na razie jest mały, ale takiego przeglądu barw nie ma  żadna inna znana mi roślina, od zieleni poprzez żółcie po purpurę i czerwień.    Przedtem był zwykłym zielonym drzewkiem, a teraz to  po prostu drzewo  o wielu twarzach.

 

Trzmielina oskrzydlona, która ma swoje 5 minut jesienią, zielony niepozorny krzew nagle stał się  piękną ozdobą, aż krzyczy- jestem tutaj, podziwiajcie mnie, przez wiele miesięcy jestem Kopciuszkiem, a teraz gotów jestem przyjmować hołdy i zachwyty.

Specjalnie pokazuję, że ziemię  wykładam tekturą, opakowaniami, dopiero na nie rozkładam ściółkę z kory, wiosną nie ma po tekturach śladu, jakoś nie mogę i   nie chcę używać mat szkółkarskich.

Trzeci jesienny faworyt, który wydawał mi  się kruchy i delikatny, jesienią zaskoczył mnie wytrzymałością.  Anemon, czyli zawilec japoński to zupełna nowość wśród moich ulubieńców. Kwitnie jesienią i to  jest jego ogromną zaletą. Na wysokich sztywnych łodygach ciemnozielone liście i delikatne białe kwiatki, które  wręcz świecą wśród zieleni, sam wdzięk i czar.  Co prawda lubi miejsca zaciszne, a u mnie  o takie trudno, ale  mam nadzieję, że   mnie nie zawiedzie.

Zmiany, zmiany...

Miałam od zeszłego roku słoneczniczki, czyli topinambur.  Rozrósł się niesamowicie, chociaż wsadziłam tylko 5 korzonków,  spełnił bardzo ważną funkcję w tym miejscu, bo mieszkam wśród pól i wiatr potrafi tu przewracać drzewka. Topinambur chronił przed nim część roślin,  podrosły w tym roku i same muszą sobie dać radę zimą.   Teraz wykarczowałam topinambur, to bardzo ekspansywne ziółko, jego korzenie  były aż pod tujami i  prawie wrosły  w fundament ogrodzenia. Boję się, że odbiją w następnym roku. Zbiory były obfite, wybrałam cztery donice korzeni, ale nie za bardzo chce mi się je wykorzystywać, lenistwo? W miejscu słoneczniczka posadziłam wierzbę Hakuro-nishiki, zrobiło się jasno i przestrzennie.

 

Mimo niewątpliwych walorów zdrowotnych zdecydowanie wolę wartość ozdobną kwiatków topinamburu.

Kochani, wszystkiego najlepszego Wam życzę, ciepełka i zdrowia.:))