W krainie drewnianych cerkiewek

Dzień dobry, kochani.

Wreszcie  mogę Wam pokazać, gdzie byłam i co mnie zachwyciło. Dwie krainy, w których czas nie pędzi, płynie powoli, gdzie spotkać można furmanki zaprzężone w woły, owce wypasa się przy krętych drogach, a stroje regionalne zakłada nie tylko od święta.

Pierwszą krainą jest Maramuresz - kraina historyczna  w północnej części Rumunii oraz w południowej Ukrainie, często traktowana jako część Siedmiogrodu, która leży wzdłuż rzeki Cisy.   Gdyby nie zainteresowanie mojego M. tym maleńkim  fragmentem Rumunii i gdyby  nie posty Łucji-Marii /klik/ , do przeczytania których bardzo was zachęcam, pewnie tak chętnie bym tam nie jechała.

Nie wiem, z czym Wam się kojarzy Rumunia, ale  ja znalazłam tam spokój, piękne widoki i zachwycającą  architekturę. Dzisiaj o drewnianych cerkiewkach, a  to przykład ikonostasu malowanego  na deskach.

Wycieczka obaliła wiele stereotypów, naocznie przekonałam się, że Rumuni to mistrzowie stolarki, czego dowodem są przepiękne strzeliste cerkiewki pokryte drobnym gontem łuskowym, wykonane z pieczołowitością, pięknie  zdobione bramy i mnóstwo innych przykładów przepięknego rękodzieła. Najstarsze cerkiewki uległy zniszczeniu w czasach najazdów tatarskich i tureckich. Pierwotnie służyły grekokatolikom, za czasów komunistycznych przekazane zostały rumuńskiej Cerkwi  prawosławnej, ale po rewolucji 1989 r  niektóre  z nich powoli powracają na łono odradzającego się Kościoła unickiego.

Cerkiew św. Paraskewy z 1770 roku w Desesti wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO

Cerkiew ozdobiona jest wewnątrz scenami biblijnymi i oryginalnymi motywami kwiatowymi, malowany na deskach ikonostas jest dziełem Radu Munteanu. Przez malutkie okienka dociera do wnętrza mało światła, zdjęć nie poprawiałam. Od razu zwróciłam uwagę na bajecznie kolorowe haftowane tkaniny, którymi ozdobione są ikony

Podłogi cerkiewki wyłożone są miękką tkaniną. Mimo zapalonych świateł w cerkiewkach panuje półmrok,  zdjęcia oddają prawdziwą atmosferę tego miejsca.

 W podróży przez Rumunię towarzyszyły nam  widoki  na Karpaty wschodnie.

Cerkiew w Budesti  z 1643, jej hełm zdobią cztery boczne wieżyczki, a strzelisty dach jest jednokalenicowy.  Tutaj  zwróciłam uwagę na zewnętrzną  budowę, poszczególne elementy stolarki,  niebywale długą drabinę i jeszcze dłuższą ławę. Cerkiewki były budowane bez użycia gwoździ.

Interesujący przykład drewnianego zamka, w drzwiach okrągły otwór, który  otwiera również okrągły klucz. Kilka patentów bardzo nas zaskoczyło innowacyjnością.



Cerkiewek w Maramureszu jest mnóstwo, nie sposób pokazać wszystkich, a zajrzeliśmy do wielu.
Ale Maramuresz to nie tylko stara architektura, oto  całkowicie nowa cerkiew,  która powstała tuż przy starej.

Fundatorzy tej cerkwi na pewno są bardzo dumni ze swojej świątyni. Budynek jest bardzo wysoki, przez duże okna wpada dużo światła  Wszystko zgodnie z tradycją, przepiękne malunki, ikonostas zachwyca, zdobienia przebogate, a jednak czegoś brak, może atmosfery, zapachu, ducha. Dopiero czas doda temu miejscu klimatu i charyzmy, na razie jest to po prostu piękny, ale pusty  budynek bez wyrazu. A może to my cenimy bardziej to, co stare?

Mam nadzieję, że wrócicie do mnie, żeby obejrzeć kolejne posty m.in. o wesołym cmentarzu i malowanych klasztorach.
Miłego tygodnia życzę i serdeczności Wam przesyłam.:)