Wiosna radosna

Nareszcie, wiosennie Was witam i razem z Wami się cieszę z tego pięknego pracowitego dnia. Z prawdziwą radością wyszłam z domu i zdrowo popracowałam w ogrodzie, zrobiłam porządek z rododendronami,  ścięłam mnóstwo  bluszczu, który oplata orzech laskowy, pościnałam pęcherznice, z pomocą Grizzlego pocięliśmy wszystkie badyle, a  było tego naprawdę dużo. Dawno nie czułam się tak dobrze.

Magnolia pośrednia  ma kilka pączków, a gwiaździsta rozbuchała się na dobre, jak panna młoda czeka na komplementy, wiedząc, że  ten czas należy do niej i to ona niepodzielnie  króluje w ogródku.

Pieris kwitnie, rododendrony czekają, żeby  wkrótce eksplodować  kwiatami, idealnie pasują do nich funkie, których mam  kilka  odmian  i już nie mogę  się doczekać, kiedy pokażą swoją urodę.

 Takie kwiatki rozsiały się po trawie,  wyglądają  uroczo

Ostróżka niebieska odradza się do życia, już nawet  języczka pomarańczowa pokazała listki, ale to następnym razem.

Moje przekleństwo, zastanawialiśmy się skąd wzięło się tyle ziemi pod płotem, a to kret nie dosyć, że zostawił nam kilka kopców na trawie,  to  zrobił sobie spiżarnię pod iglakiem i co mamy robić? Zmarnować tyle jego pracy?

Słoneczko późnym popołudniem wędruje po ścianach w kuchni. Hiacynty zostały podeptane, trafiły do domu i tutaj trochę odżyły.

Czas na prezentację kolejnej książki   w ramach MKC

Alice Munro to kanadyjska pisarka, laureatka literackiej Nagrody Nobla z 2013 roku. Sięgnęłam po książkę "Dziewczęta i kobiety"

Składa się na nią 8 opowiadań, które mogłyby istnieć pojedynczo, a zebrane razem tworzą zbiór o życiu w przeciętnym, wręcz nudnym kanadyjskim  miasteczku. Munro przedstawia jego mieszkańców, czasami lekko zbzikowanych, czasami bardzo prostych ludzi, ale na pewno niesamowicie urozmaicających prozę życia na lisiej farmie.

Bohaterka to wrażliwa dziewczyna, która jest bardzo zdolną i ciekawą świata osobą, uwielbia czytać i ma niewiarygodną pamięć. Poznajemy rodzinę, matkę, z którą bohaterka ma trudne relacje, jej fascynację religią, a raczej religiami, poznajemy też ciekawą opinię o religii katolickiej. Munro pisze o dojrzewaniu, zainteresowaniu seksem i pierwszych  z nim doświadczeniach.

Może wypadałoby napisać, że to świetna literatura, ale mnie   książka nie powaliła na kolana, owszem, warto przeczytać, ale muszę poznać jeszcze kilka , żeby móc wyrobić opinię na temat Munro.