Jego Wysokość Kredens Drugi

Jak wiadomo lubię odwiedzać wszelkiego rodzaju targi i  komisy ze starociami. Dwa lata temu  na bazarze w Kaliszu  nabyłam kolejny  ciekawy mebel.  Ogromny kredens koloru brązowego lakierowanego, nadstawka z dwojgiem drzwiczek po obu stronach, pośrodku przeszklone, podstawa ciężka, masywna z dwojgiem drzwi, bardzo pojemna. Taki przedwojenny porządny niemiecki kredens. Tutaj widać  po rozmontowaniu drzwiczki górne od kredensu. Są oparte o małą leżącą na trawie  komódkę (ludwiczek), którą niemalże na siłę wcisnął nam  za kilkadziesiąt złotych sprzedający. Teraz bardzo się z tego cieszę, a jeszcze bardziej się cieszę, ze odnalazłam chociaż kilka zdjęć sprzed malowania.

  Górne drzwiczki kredensu przed skrobaniem, oparte o ludwiczka

,

 Góra kredensu, którą ofiarnie skrobał  i  składał mąż,  tutaj ładnie widać kryształowe szybki.

 Dolne drzwi trzeba było posklejać  i to był jedyny feler mojego nabytku.

Szuflady, jedna po, druga przed skrobaniem. Używaliśmy  papieru ściernego, skrobaliśmy na zmianę, a nawet używaliśmy środków chemicznych do usuwania powłok. Pracy wystarczyło na dwa miesiące, bo przecież trzeba było Jego Zwalistość nie tylko wyszlifować, ale też  przemalować. Ponieważ w tzw. międzyczasie zaczęłam prace próbne z   ludwiczkiem i woskiem wybielającym i próby owe mnie zadowoliły na tyle, że  postanowiłam  tym sposobem potraktować Kredensidło. Mam nadzieję, że zdaniem oglądających wyszło całkiem nieźle, jak na pierwszy   wielkogabarytowy  raz. Oto i on Jego Wysokość Kredens II

                    

Bardzo mocno wyszlifowany blat kredensu potraktowany Politurą  do drewna na bazie szelaku.

Trochę kiczowata aranżacja. Jak to się stało, że toleruję sztuczne kwiatki?

Jak zwykle moje świeczniki i świeczki pomalowane  białą farbą do drewna i metalu. Zbliżenie pokazuje jak  wosk wydobywa  słoje drewna,  trzeba się przy zbieraniu nadmiaru wosku i polerowaniu trochę wysilić, ale chyba warto.

W dolnej części kredensu  dostrzegam niestety błędy, które popełniliśmy podczas zdejmowania poprzednich warstw farb i lakieru. Widać kilka zadrapań wbrew ułożeniu słojów. Drzwiczki powstały dzięki łączeniu 6 trójkątów i środkowego rombu, w realu kredens wygląda lepiej, niż  na zdjęciach.

Muszę od razu pokazać komódkę, przed kupnem której tak się wzbraniałam i na której wypróbowałam pracę z woskiem wybielającym. To całkowicie moje dzieło i raczej nie mam żadnych zastrzeżeń do wykonania.

Ponieważ wkrótce miały dołączyć do kredensu i komódki inne moje twory, (oczywiście każdy z innej bajki),  musiałam im znaleźć wspólny mianownik. Wydaje mi się, że jednakowe blaty wszystkich moich mebelków  trochę je zbliżyły stylistycznie. Zapowiadam więc ciąg dalszy malowanych przeróbek...
Chwila oddechu z ogrodu.

Pozdrawiam serdecznie. Bardzo liczę na komentarze, bo jestem ciekawa oceny czytających.