Drobne przyjemności...

 

Post dedykuję pani Aldonie.

Każdego roku jest taki moment, kiedy w domu zakwita pierwszy wiosenny kwiat, u mnie zwykle hiacynt. Zawsze daje mi mnóstwo radości i nadziei, że tuż tuż jest wiosna i każdy dzień nas do niej przybliża.  Dla ubarwienia przykrej pogody dodaję trochę optymizmu, czyli zdjęcia letniego ogrodu.

Dzisiaj chcę się z Wami podzielić przyjemnymi chwilami, na które w ogóle nie zwracamy uwagi. Wiemy, że istnieją i są  prawie  niezauważalne, a jednak z biegiem czasu przez swoją powtarzalność stają się rytuałem, bez którego trudno sobie wyobrazić dzień. Jestem pewna, że też takie macie,   takie chwile tylko dla nas, kiedy nie ma nas dla innych i spokojnie możemy  celebrować ulubione czynności.

Takim ważnym dniem jest ostatni czwartek miesiąca, czyli dzień, w którym pojawia się nowe wydanie "Werandy" To moje ulubione czasopismo i zawsze z podekscytowaniem wypatruję jej na półce sklepu, po czym w domu zasiadam w fotelu i zaczynam od przeglądania całości, wręcz dawkuję sobie artykuły, żeby przedłużyć przyjemność obcowania z pięknymi przedmiotami, wnętrzami i ogrodami. Mam wszystkie wydania od kilkunastu lat. Rodzina chciała mnie uszczęśliwić i zamówić prenumeratę, ale znając naszego listonosza Werandy docierałyby do mnie po tygodniu, więc zrezygnowałam.

 Podobnie celebruję piątkową Gazetę Wyborczą, którą dla odmiany czytam od razu, a potem sięgam do dodatku z programem telewizyjnym i zaznaczam te pozycje, na które recenzenci zwracają szczególną uwagę. Na koniec rozwiązuję krzyżówkę, chociaż nigdy rozwiązań nie wysyłam. Do poziomu krzyżówek z "Przekroju" bardzo im daleko, ale każda okazja, żeby przewietrzyć mózg jest dobra.

W tym tygodniu doszła jeszcze jedna, tym razem codzienna przyjemność, mianowicie syn mi pokazał polską stronę: Literalnie.fun. Zabawa jest świetna, codziennie trzeba odgadnąć jedno słowo, mając do dyspozycji sześć szans. Ponoć świat zwariował na punkcie tej zabawy. Zwariowałam też i ja.:))

Pamiętacie film "Dzień świra"? Ponieważ należę do kategorii wykształciuchów, zaczynam mieć więcej takich przyjemnych przyzwyczajeń, po śniadaniu zawsze wypijam napar rumianku, po obiedzie herbatę. Kiedy mamy w domu wszystkie dzieci w soboty na śniadanie zawsze jest biała kiełbasa, a w niedzielę jajecznica. Kiedy wstaję rano muszę natychmiast sprawdzić, co się dzieje za oknem, od tego czasami zależy jaki humor będzie mi towarzyszyć przez cały dzień, bo jestem meteopatą.  Ta cykliczność pewnych  czynności  nie jest rodzajem zabobonu.  Ich powtarzalność raczej stwarza poczucie bezpieczeństwa, że wszystko jest tak, jak być powinno i nic nie zakłóca rytmu codzienności.

Czy grożą mi fobie związane z tymi malutkimi rytuałami? W przeciwieństwie do bohatera p.Marka Kondrata żaden z tych rytuałów nie przerodzi się w nic groźnego. Na razie mam tylko mizofonię, ale im dłużej mieszkam poza miastem, tym mniej bywa natarczywa. Spokój i przyroda, które mnie otaczają oraz praca w ogrodzie pozwalają mi na znalezienie dystansu.

Kochani! Jak już pisałam, na pewno Wam też towarzyszą  drobne przyjemności- rytuały, na które wcześniej nie zwróciliście uwagi.

Moc serdeczności Wam przesyłam.:))