Wrześniowy ogród

 

Dawno nie było o ogrodzie, a przecież to mój najukochańszy temat. Takiego gościa znalazłam na budlei, a był tak zaaferowany szukaniem smakowitości, że udało mi się zrobić kilkanaście zdjęć. Wydawało mi się, że  nasz rodzimy koliberek powinien nazywać się furczak od charakterystycznego furczenia, ale nazywać go trzeba fruczak( może od fruwania?)  Gości w ogrodzie zawsze mam całe mnóstwo, a w tym roku szczególnie, może dlatego, że udało mi się nie stosować ani grama chemii. 

Pojawiający się  mączniak i mszyce likwidowałam ręcznie, tak samo likwidowałam  całe chmary obrzydliwych ślimaków bezokrywowych, wrzucałam je do solanki i sposób ten bardzo się sprawdził w niszczeniu tych szkodników.

Liatry, budleje i rozchodniki to ukochane przez owady roślinki, mam ich w ogrodzie bardzo dużo i dzięki temu ogród żyje, jest pełen nie tylko kolorów, ale i dźwięków. 

W sierpniu zachwycały hortensje i we wrześniu ciągle jeszcze były przepiękne.  Najszybciej pociemniały Vanilla fraise, potem Grandiflory zaczęły różowieć, najpóźniej przebarwiły się Limelighty. W tym roku zainteresowały mnie hortensje dębolistne, to ta czerwona na dole. Ich liście wyglądem są zbliżone do dębowych, jesienią przebarwiają się na żółte i czerwone kolory. Mają też bardzo ciekawe podłużne kwiaty, ciekawa jestem, jak przeżyją zimę.

Niedawno ktoś mnie zapytał w komentarzach, czy mój ogród powstał wg projektu architekta zieleni, otóż nie, wszystkie rośliny posadziłam własnymi rękami, czasami pod wpływem impulsu, czasami po długim czasie wyboru miejsca. Wiele roślin musiałam już przesadzić, ale nie żałuję ani sekundy spędzonej na ciężkiej fizycznej pracy. Czekam, aż drzewa podrosną i zasłonią płot,  a ogród nabierze odpowiednich proporcji. Na razie więcej dzieje się w poziomie, niż w pionie. Ogrodnik musi być cierpliwy, a tę cechę w sobie wypracowałam przez lata.

Kochani, dziękuję Wam za wizyty i komentarze, życzę przyjemnej pogody i pogody ducha.:))