Witają jesień...

Od przeprowadzki na wieś jesień stała się moją ulubioną porą roku, obok lata i wiosny, oczywiście. Jestem spod znaku Panny, urodziłam się na przełomie lata  i jesieni, dlatego piękno jesieni doceniam coraz bardziej z wiekiem.  To, co potrafi wyczarować w naszych ogrodach zachwyca mnie z każdym rokiem, bo zaskakuje ilością roślin kwitnących. Jesiennych gatunków jest mnóstwo i mój post powinien Was przekonać, że nawet teraz ogród może być bardzo różnorodny. Jeśli wasz ogród robi się smutny, to z moich  propozycji można wybrać te, które Was zachwycą i będą cieszyć oczy przynajmniej do połowy października.

Anemony, czyli zawilce japońskie osiągają apogeum kwitnienia na przełomie pór roku.

Astry, zwane też marcinkami, bo szczyt ich kwitnienia przypada   właśnie w imieniny Marcina. Wtedy pokazuje się cała masa kwiatków w różowym, niebieskim i fioletowym kolorach.  Na razie czekam na pełnię kwitnienia.

 

Barbula klandońska to roślinka piękna we wrześniu, może nie przetrwać zimy, ale pod przykryciem powinno jej się udać. Niezwykły niebieski kolor kwiatów nie często można podziwiać na rabatach.  Pięknie wygląda razem z budlejami.   Budleje kwitną nieprzerwanie przez całe lato, chociaż teraz to już tylko końcówka

 

Hortensje zachwycają od połowy lata, ale teraz wyglądają najpiękniej, gdy przybierają różowe tony. Zgromadziłam kilka odmian hortensji,  więc  zasługują na oddzielny post.

 

  

Języczki, u mnie pomarańczowa odmiana Desdemona  kończą kwitnienie, ale nie przeszkadza to motylom i trzmielom częstować się ich nektarem. Bardzo dobrze rosną w cienistych miejscach.

  Krwawnik przyniosłam z pola, jego kępy szybko się rozrastają, czuwam więc i go ograniczam.

 

Pluskwica (prawda, że nie zasługuje na taką nieładną nazwę?) nazywana jest też  świecznicą. Jej   biało-różowy kolor na tle zielonej ściany żywotników powoduje, że jest jak wykrzyknik w  ogrodzie, a zapach, który roztacza wokół, jest zniewalający. Dosadziłam w tym roku kilka nowych, ale jeszcze nie zakwitły.

Rozchodniki to moje najulubieńsze jesienne byliny, są bezobsługowe, a dają bogaty efekt , chociaż dla niektórych są zwykłą kapustą.

 

 

Róże to najnowsze moje urzeczenie, na razie dają takie popisy, że zachwycają wzrok i węch.

Rącznik pospolity, czyli rycynowiec. Prawdopodobnie działa odstraszająco na krety, ale sposób jego działania nie do końca jest jasny. Krety jednak mam na rabatach i dobrze, bo zjedzą pędraki, a trawę zabezpieczyliśmy siatką przy zakładaniu trawnika. Nazwę zawdzięczają kształtowi liści, który przypomina rękę. Nasiona trzeba posadzić na wiosnę, przenieść na rabaty w połowie maja. Rycynowce osiągają ogromne rozmiary i koniecznie  trzeba to uwzględnić przy sadzeniu.

 

Trawy to całkowicie osobny rozdział, będą zachwycały do wiosny. Najbardziej lubię rozplenice japońskie.

Tawuły takie niepozorne i chyba trochę zapomniane, a ich kolory są różne, a liście pięknie się przebarwiają.

 

Zimowity mają kolor liliowy, wiosną pokazują się w wersji liściastej, tylko! Żółkną w czerwcu, potem trzeba poczekać do jesieni, żeby zakwitły.  W połowie września pokazują się piękne delikatne kwiatuszki. Nie wiem czemu są zapowiedzią zimy? Pojawiają się przecież jako zapowiedź jesieni

 

Nie uwzględniłam w tym alfabetycznym spisie cynii, nasturcji , kosmosów i dalii, które kwitną u sąsiadki. U mnie miejsca brak, ale na jedną dalię ostrzę apetyt w następnym roku. Na pewno nie wszystkie roślinki pokazałam, jeśli macie więcej propozycji, proszę, napiszcie!

Moc serdeczności Wam przesyłam i miłych dni życzę.