Shabby, shabby...

Cześć, kochani.

Kiedy oglądam magazyny wnętrzarskie i widzę piękne mieszkania, zastanawiam się, w  jakiej części są one odzwierciedleniem gustów architekta wnętrz, a w jakiej właścicieli? Zachwycam się pracą dekoratorów,  ale sama nie chciałabym, żeby ktoś urządzał moje miejsce na ziemi.

To już  druga zima w nowym miejscu, oswajamy nasze cztery kąty, przystosowujemy siebie i nasze stare meble do nowego domu i ciągle trwają przetasowania  przedmiotów. Dla każdej rzeczy szukam odpowiedniego miejsca, żeby żyło nam się wygodniej. Czasami decyzja jest szybka, a czasami muszę dorosnąć do zmian, czas leci, a ja się zastanawiam... W związku z tym ciągle brakuje wykończenia o jakie mi chodzi i mogę pokazać tylko fragmenty domku. Nareszcie mam pracownię z prawdziwego zdarzenia, dwie komody, wielki stół, szafa, wszystko co sama przerobiłam, bądź tylko pomalowałam, ale wszystko bliskie mojemu sercu. Stara półka z Ikei, która po przemalowaniu do tej pory służyła w wiatrołapie do wieszania okryć, awansowała o jedno piętro i trafiła do mojej pracowni. Znalazły na niej miejsce łapacze snów, serduszka i inne bibeloty, które poprzednio wisiały na innej półce. Tym samym osiągnęły docelowe miejsce, pewnie nie na długo, bo lubię zmiany. Na razie dobrze się tu czują, a ja z nimi też.

Wieszaczek na kolejne bibeloty wykonane przeze mnie, oprócz podkowy, tego jeszcze bym się nie odważyła zrobić.  Stara wenecka maska też w stylu shabby, znowu babciowato, ale w mojej pracowni wszystko ma być tak jak sobie wymarzyłam.

Nadstawka od kredensu /klik/ którą już kiedyś  pokazywałam na stałe zawisła  w pracowni, szafa też znalazła tu swoje miejsce. Niestety słońce w tym kącie rzadko gości.

Już nie mogę się doczekać, kiedy zacznę prace w ogródku...Chociaż odrobinę radości dają begonie, które wieszczą wiosnę i bardzo jej nam wszystkim życzę.
Serdeczności moc Wam przesyłam.