U Prezydenta w Wiśle.

Witam Was wiosennie, bardzo się cieszę z nowych gości, proszę się rozgościć. Ponieważ jest letnia pogoda, całe dnie spędzamy na przycinaniu, sprzątaniu i doprowadzaniu ogródka do błysku,  dzisiaj więc pokazuję część naszej śląskiej wyprawy i zapraszam do Prezydenta.

Od wielu lat chciałam zwiedzić prezydencką rezydencję w Wiśle,  zwaną Zameczkiem.  Dojeżdża się tu serpentynką, mija  Gajówkę, lądowisko dla helikopterów i  Dolny zameczek. Po przejściu kontroli dowodów i rzeczy osobistych naszym oczom ukazuje się   dość rozległy dziedziniec, wyłożony kostką i ogród obsadzony mnóstwem rododendronów. Widoczny jest też  mały drewniany kościółek z dzwonnicą obok i gmach Zameczku. Dość dziwne estetyczne wrażenie  to sprawia, bo asymetryczny budynek jest zaprojektowany bardzo nowocześnie na linii łagodnego łuku,  ma mnóstwo okien i kilka tarasów, ale jest wyłożony kamieniem na modłę alpejską.
Maszkaron- pomyślałam w pierwszej chwili.

Na początku XX wieku , czyli w czasach Habsburgów  w tym miejscu stał drewniany dworek. W 1927 roku  wyremontowano go  i postanowiono  oddać Prezydentowi jako symbol odzyskania przez Polskę tej części kraju.  Niestety dworek spłonął,  a  nową budowlę  zaprojektował  znakomity architekt Adolf Szyszko-Bohusz.

Sama nie wiem czego się spodziewałam. Wewnątrz zostałam zaskoczona i do tej pory jestem pod ogromnym wrażeniem spójności wszystkich mebli, detali, oświetlenia. To jest najczystszy design, art-deco kosztujące  spore pieniądze. Co prawda nie jest to mój ulubiony styl, ale patrzyłam  na wszystko z ogromną przyjemnością. Nigdy przedtem nie widziałam tak wysmakowanego i jednolitego wnętrza z początku XX w.  Najważniejsze, że większość wyposażenia to autentyki, które zachowały się na strychu.

Autorami wyposażenia byli Andrzej Pronaszko i Włodzimierz Padlewski

Meble powstały z chromowanych rurek i  giętego drewna.  Farby na ścianach nakładano tak jak przed laty wieloma warstwami, łącząc je temperą robioną z tysięcy kurzych jajek.

Osobnym tematem jest konsekwencja oświetlenia, wszystkie lampy wiszące i kinkiety to arcydzieła
modernizmu, podobnie jak meble wykonane z chromowanej stali,   naprawdę jestem pod ogromnym wrażeniem.

 Salonik

Jadalnia. Rzędy ogromnych okien doświetlają wnętrza zameczku, widoki są zachwycające, widać nawet kawałeczek Babiej Góry

Gabinet Prezydenta Mościckiego, wszystkie przedmioty na biurku stanowiły jego własność

Łazienka, chociaż bardziej pasuje tu określenie salon kąpielowy, konsekwentnie wyposażona w bardzo eleganckie sprzęty , baterie chromowane, wszystko oryginalne.

Zwróciłam uwagę na detale, które również mnie zachwyciły, klamki,  stolarka drzwi i okien. Wszystko idealnie przemyślane i konsekwentnie zrealizowane.  Do tego zwraca uwagę staranność wykonania i jakość.
 

Za wszystkie niebieskie kapcie,  poobcinane postaci  zwiedzających  na zdjęciach przepraszam,  tego się w tłoku nie da uniknąć.
Jestem bardzo ciekawa, czy znaleźliście w tych wnętrzach coś, co wprowadza pewien dysonans i chyba nie za bardzo pasuje do całości.
Czy zauważyliście sztuczne kwiaty i piękne serwetki na stolikach, naprawdę są piękne, ale jakoś do art -deco   nie pasują. Bardzo jestem ciekawa Waszego zdania.

Drewniany kościółek  pod wezwaniem św. Jadwigi Śląskiej. Kaplica zbudowana została w 1909 roku w stylu tyrolskim. Odbywają się tu Msze katolickie i ewangelickie. Wewnątrz znajdują się dary od par prezydenckich, ale przecież nie mogę pokazać wszystkiego!
Wisła jest doskonałym przykładem ekumenizmu, większość jej mieszkańców to ewangelicy, jak widać można żyć w poszanowaniu inności.

Widok z  Zamku Dolnego  na zalew na Wiśle.

Skocznię w Wiśle Malince i Muzeum  p. Adama Małysza z absolutnie niewyobrażalną ilością trofeów sportowych również trzeba zobaczyć.

Mam nadzieję, że  zachęciłam Was  do odwiedzenia tego ciekawego zakątka.
Moc serdeczności Wam zostawiam, korzystajcie z pięknej pogody i do następnego razu. :)