Warszawskie migawki i teatralna uczta

Witam was, kochani.

Ostatnio odwiedziłam Warszawę i  podzielę się z Wami kilkoma pstrykami. Plac Zamkowy jak zwykle pełen różnych dźwięków, gwaru,  obcobrzmiących języków, różnobarwnego tłumu, pokazów, występów i turystów oraz zapachów.

 Pod Fukierem piękny obrazek, przyciąga wzrok od razu po wejściu na Rynek Starego Miasta.


Poprzedni post o Warszawie zakończyłam na Placu Zamkowym /klik/, a  dzisiaj pójdziemy trochę dalej, aż za Barbakan ulicą Freta. Pstryki są bardzo wybiórcze,  chciałabym przedstawić więcej, ale i tak nie mogę pokazać wszystkiego.

Dom, w którym urodziła się i mieszkała Maria Skłodowska.

Na ulicy Długiej znajduje się jeden z najpiękniejszych  sklepów dla plastyków, majsterkowiczów i renowatorów mebli. Ja zawsze dostaję w tym sklepie oczopląsu i zakupiłam okazyjnie już sporo dekorów i uchwytów. Wszelkie przeceny i okazje zawsze powodują u mnie ekscytację i przyśpieszony puls. Naprawdę nie jestem dusigroszem, ale lubię korzystać z nadarzających się upustów, a w tym sklepie zawsze coś ciekawego wyszperam.

Idąc dalej  ulicą Freta dochodzimy do  restauracji na rogu, przy której  zawsze się zatrzymuję, żeby popatrzeć  na  ten talerz, zimą również. Ten cebulak jest nie dość, że ogromny, to i stary.

Rynek Nowego Miasta,   kościół św. Kazimierza, inaczej sakramentek.  Perełką serca Nowego Miasta jest urokliwa XIX-wieczna studnia, to właśnie tu znaleźć można herb Nowej Warszawy - pannę z jednorożcem.

Pomnik Marii Curie Skłodowskiej na skarpie, odsłonięty w czerwcu 2014 roku, uczona spogląda na fontanny, Wisłę i praską stronę stolicy.

Fontanny i pluskowisko znajdują się niżej, trzeba zejść po schodach.

Zespół fontann uruchomiono 7 maja 2011, w związku z jubileuszem 125-lecia Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji (MPWiK). W piątkowe i sobotnie wieczory (a czasami również w inne dni)  od maja do września odbywają się tutaj 30-minutowe pokazy multimedialne „woda-światło-dźwięk” z wykorzystaniem reflektorów LED i laserów.

Obok  naprawdę świetnie  pomyślany pomnik, tym razem Williama Lindleya,  brytyjskiego  inżyniera, który opracował projekt miejskiej sieci kanalizacyjno-wodociągowej dla Warszawy

Projekt zakładał budowę Stacji Pomp Rzecznych po praskiej stronie brzegu Wisły oraz stacji z urządzeniami uzdatniającymi wodę do picia. Projekt został zrealizowany przez dwóch z trzech jego synów. Pierwsze uruchomienie wodociągów nastąpiło 3 lipca 1886  roku. Pokazuję zdjęcie zrobione jesienią, latem ławeczka zawsze jest zajęta.

Jeszcze kilka migawek z Warszawy nocą. Widok  na Most Świętokrzyski i Stadion Narodowy.

Przed Pałacem Prezydenckim zawsze spora grupa ludzi.

Hotel Bristol

Gmach Zachęty  i PKiN

Rok temu obejrzeliśmy "Zemstę" w Wilanowie /klik/ W tym roku  trafiła nam się równie miła gratka, w niedzielę 16 sierpnia, czyli tydzień temu,   pod  PKiN obejrzeliśmy bardzo ciekawy plenerowy pokaz spektaklu  Teatru Montownia. Sztuka irlandzkiej pisarki Marie Jones  "Kamienie w kieszeniach"  ukazuje społeczność irlandzkiej wioski i hollywoodzki plan filmowy, reżyserem spektaklu jest Krzysztof Stelmaszyk.

W spektaklu grają Maciej Wierzbicki i Rafał Rutkowski. Grają to mało powiedziane, oni wcielają się w role kilkunastu osób,  statystów, znerwicowanego reżysera, gwiazdę filmową, itp. Innowacyjność tego przedstawienia wymaga od aktorów nieprzeciętnego talentu,  fizycznej wytrzymałości, ponieważ grają bez przerwy, grają też bez charakteryzacji i  bez zmian kostiumów.  Zderzenie opowieści o wielkiej machinie filmowej z irlandzką prowincją  w wykonaniu tylko dwóch aktorów wymaga od widza uruchomienia wyobraźni, ale problemów z tym nie miał nikt na widowni. Poza tym dla wszystkich wystarczyło krzeseł i foteli, a teatr pod gwiazdami ma w sobie dodatkową moc. Atmosfera podczas spektaklu panowała dosyć swobodna, ale   najważniejsze, że bardzo się podobał.

Wybaczcie mi niektóre słabe zdjęcia pstrykane komórką. Mili moi, w ostatnim tygodniu brakowało mi czasu na pisanie, bo mieliśmy u siebie wnusię, w tym tygodniu też chyba lepiej nie będzie.   Serdecznie pozdrawiam wszystkich, którzy zaglądają do Bibeloteki. Do następnego razu.