Malutki jubileusz

 Kochani, witam Was w ten piękny słoneczny dzień takim niesamowitym kwiatkiem. Mieczyk lub gladiola,  kolor fioletowy z domieszką żółtego. Niestety nie ja go wyhodowałam, na bazarze dostępny był tylko jeden egzemplarz, ale zdjęcia są tylko moje, jak na całym blogu.

Kolejna porcja moich przeróbek. Komoda to nasz pierwszy wspólny mebel, kupiony w Gdańsku  w Cepelii ponad 30 lat temu, tzw. "prezent ślubny". Kilka warstw przeróżnych farb zdarł mój M., a ja potraktowałam ją woskiem wybielającym, blat politurą i dodałam złote uchwyty, a niech staruszka pęcznieje z dumy. Wosk wydobył piękny układ słojów drewna. Obrazki brzozowe znacie, lusterko spatynowane i dwie dziewczynki. Stara tablica z paryskiego bistro po pomalowaniu  i naklejeniu dekorów. Zegar działa, ale działa tak głośno, że działa na nerwy, w związku z tym ma wyjętą baterię i nie działa.  No skoro mój  M. go słyszał, to naprawdę musi być głośny. Dwie szybkie aranżacje, ta  z kwiatkiem prezentuje się zdecydowanie przyjemniej.

Stary stolik pomalowany białą farbą akrylową, blat  politurą na szelaku. Każdy z tych mebelków został osobiście przeze mnie postarzony, każdy jest z innej bajki. Jedynym co mogłam zrobić, to znaleźć wspólny mianownik dla takiej zbieraniny, postanowiłam dać im takie same blaty. I tak kredens, ława, komoda, ludwiczek i gazetnik zostały jedną rodziną. Wiem, że kredens już pokazywałam, ale naprawdę się nim chwalę, taka skromność od samego rana.

 

Taca nie mogła wystąpić pojedynczo, musiała mieć towarzystwo.
Kochani, dzięki Wam  świętuję malutki jubileusz, wczoraj strzelił mi tysiąc, nie, nie, nie siedziałam cały czas w oczekiwaniu, szyłam kolejny chustecznik i obserwowałam z doskoku, a raczej z innego pokoju. Było tak:

 Około 19,30.

 Kiedy w maju napisałam pierwszy post, wyjechałam na 10 dni do Ciechocinka, po powrocie  blog zniknął, potem nastąpiły kolejne wyjazdy i dopiero 5 lipca odzyskałam dostęp do bloga. Toteż tę datę uważam za początek blogowania. Tak się mówi, że nie zależy nam na ilości czytelników, że nie liczą  się  kliknięcia, ale naprawdę jest mi bardzo przyjemnie, że do mnie zaglądacie i za to Wam dziękuję. Oczywiście byłoby miło, gdyby komentarzy było więcej, ale i tak  jestem wdzięczna za każdą wizytę.

Z najlepszymi życzeniami dla Was pozostaję... Cela.