Marcowe rozterki...

Powinnam napisać szczerą prawdę, że dotyka mnie marcowa flauta, bo nie chcę używać   słów typu depresyjny czy melancholijny nastrój.:)) Powinnam napisać o nudzie codzienności, bo siedzimy w domu, ratują nas  spacery do i po puszczy.  Zwykle nie lubię narzekać, ale kisnę, kiszę się i  duszę, chociaż myślałam, że przyzwyczajona jestem do ciszy i spokoju. Mimo wielu zajęć, które sobie wynajduję, brakuje mi  spotkań z ludźmi, staram się chociaż telefonicznie  zrekompensować te braki, ale to ciągle za mało. Największą atrakcją są wizyty dzieci, ale nawet z tego zrezygnowaliśmy w imię zdrowia, zawsze jest jakaś obawa, a wtedy podświadomość wymyśla pokrętne scenariusze i dziwne podejrzenia co do własnego zdrowia. Duuuużą atrakcją są wyjazdy do sklepu aż raz w tygodniu, w piątek wędrówka do sklepiku wiejskiego po gazetkę. Jak długo ta izolacja potrwa nie wie nikt, i kiedy będą szczepienia, tego też nie wie nikt, czekamy na nie jak na zbawienie...

Z tego   zaczynam przekładać swoje durnostojki,  aranżować na nowo, dopracowywać niedociągnięcia albo przerabiać. Nastrój, w jakim to robię odzwierciedlają te zdjęcia, jakieś takie smutne, bezbarwne.   Kolejny raz półeczka, na której eksponuję moje bibeloty,  tym razem przerobiłam pustą ramkę. Podkleiłam ją jutowym materiałem, a na to przykleiłam starą drewnianą rzeźbioną okładkę  z jakiegoś albumu, po lekkim przemalowaniu  wyszedł obrazek shabby.

Obejrzeliśmy już większość seriali na Playerze i Netlixie,  namiętnie oglądałam  tenisowe rozgrywki, bo kibicowałam naszej Idze Światek, ale wciągnęłam się tak bardzo, że innym również. Pasjonujący sport i naprawdę potrafiłam się budzić wcześnie, żeby obejrzeć mecze. Oczywiście wysłuchałam wielu audiobooków, a te zdjęcia obrazują, czym zajmował się mój M. Ze strychu przyniósł stare klocki Lego naszych synów i zbudował zamek i statek piracki, jeszcze kilka kompletów zostało.:))

Tymczasem ja układałam puzzle, a razem przypomnieliśmy sobie grę w kości i w wista.

Kochani, myślę sobie, że ten marzec jakoś minie, bo czekamy przecież na Wielkanoc, a ja jeszcze czekam na ogród i to mnie jakoś podtrzymuje na duchu. Codziennie wychodzę  do ogrodu i oglądam moje roślinki i czekam na wiosnę.

Zapraszam na moje wielkanocne candy i moc serdeczności Wam przesyłam. Mam nadzieję, że będzie lepiej i oby do wiosny!!!