Historia podwyższonej rabaty

Bardzo dawno nie pisałam o ogrodzie, ani o tym, co udało mi się w ostatnim czasie zrobić. Dzisiaj  więc o rabacie, która zrobiliśmy jesienią ponad rok temu.

Do naszego ogrodu nie można wjechać ciężkim  sprzętem i niestety mamy przez to duuuuużo  więcej pracy.  Każdy większy pojazd  musi się zatrzymać przed płotem od frontu domu i przesypać przez płot ziemię, czy inny materiał  do przedogródka, a potem musimy to przetransportować na tyły domu.

Mam z sąsiadem sporą  różnicę w wysokości  działek, moja jest położona dużo niżej, niż działka sąsiada, ale tę niedogodność zmieniłam na duży plus.  Aby zniwelować tę różnicę,  musiałam przy ogrodzeniu podnieść poziom ziemi, dzięki czemu  powstało ciekawe rozwiązanie, czyli podwyższona rabata. Żeby powstała, trzeba było przewieźć ziemię z przedogródka na tyły domu. Ziemię wozić trzeba było ręcznie przy pomocy taczki, Jak widać na zdjęciu pracowaliśmy na dwie taczki i kilka rąk.  Pracowali synowie, mąż i  najważniejszy pracownik - wnusia.



 
 
Zeby zaoszczędzić sobie pracy i nie kopać dołków pod iglaki, ziemię zastaną przekopaliśmy, a co 60 cm rozstawiłam wiadra z żywotnikami Kórnik. Miejsca po wiadrach uzupełniłam dobrą ziemią i posadziłam tuje.

Wokół nich porozkładałam tektury i przysypałam korą. Jestem przeciwniczką mat i agrowłókniny. Powoli przybywało nasadzeń. To miejsce teoretycznie powinno być najmniej nasłonecznione, bo przeznaczyłam je na  różaneczniki, azalie i  trochę pierisy. Musiałam zasłonić domek na działce sąsiada, który miał być domkiem dla dzieci, a w ostateczności okazał się regularnym domkiem letniskowym, w dodatku z balkonem. Widocznie pojęcie domek dla dzieci ma wiele znaczeń, ale jestem ugodowym człowiekiem...
Ponieważ nasz  dom stoi wśród pól,  podmuchy wiatru są tak okropne, że musiałam obsadzić całą działkę żywotnikami, liczę, że z czasem stworzą zasłonę przed wiatrem, ciężka sprawa. Czasami trudno ustalić skąd to wiatrzysko wieje,  bo tu zawsze z którejś strony dmucha.
Na podwyższonej rabacie znalazły swoje miejsce rododendrony, azalie, kilka funkii. Kiedy podrosną żywotniki, osłonią przed słońcem i wiatrem moje ulubione kwaśnolubne rośliny. Tutaj posadziłam też kielichowca Venus, ponoć bardzo go nie lubią nornice.

 Najważniejszym  drzewkiem na podniesionej rabacie jest klon czerwony, jest tu też wiąz Geisha.
Jak widać, szybko zapełniłam rabatę, oprócz wymienionych powyżej roslin są  tu liliowce, żółte irysy, orliki i niezapominajki. Już się nie mogę doczekać wiosny, codziennie zaglądam do ogrodu. W tym roku jeszcze zaszły tu duże zmiany, ale o nich napiszę wiosną, gdy ukończymy pracę.

Jesień była długa i piękna. To zdjęcie udało mi się zrobić w jedyny mroźny dzień.
Kochani, w tym tygodniu  widziałam pierwszy  klucz żurawi, a to chyba oznacza, że zimy nie będzie.!!!
Serdeczności moc Wam przesyłam.:))