Gdyby głupota umiała latać,

to fruwałabym nad puszczą jak gołębica. Tak mniej więcej powiedziałby dr  Sztrosmajer z serialu „Szpital na peryferiach”  Co mnie skłoniło do przywołania tego powiedzenia ? Ano właśnie głupota. Pamiętacie, kiedy pisałam o żółtych kuleczkach w ziemi z kupowanymi roślinkami?  Kupowane rośliny płukałam  z żółtych kuleczek, wsadzałam w nową ziemię, a ziemię z kuleczkami obserwowałam. Czekałam i czekałam, kiedy wyklują się larwy i pędraki opuchlaków... Więc znowu czekałam, wylęgło się kilka pędraków, które zniszczyłam,  codziennie zaglądałam do wiader z ziemią, nowych wylęgaczy nie było, z żółtych kuleczek nic się nie wylęgło, pora przyznać się do błędu.  Jaja opuchlaków są  mniejsze i często zdarzają się wśród kulek nawozu albo jaj dżdżownic. Łupem mojego kręćka padło kilka roślinek, hektolitry wody, mnóstwo ziemi  i moje przekonanie, że to takie proste. Przyroda ma przede mną mnóstwo tajemnic, stworzonka, które widzę podczas pracy w ogrodzie budzą ciągle moje obawy i nie mam pojęcia, czy to moi pomocnicy, czy moi rywale. Walczę z opuchlakami nadal, zbieram je po zmroku i unicestwiam. Moim szczęściem jest to, że z natury ciekawa jestem, spostrzegłam pierwszego stwora zanim poczynił spustoszenie w ogrodzie,   od razu sprawdziłam jaki to groźny gość!!! Jednak większym wrogiem roślin od opuchlaka okazałam się  ja sama, bo przez własną nadgorliwość kilka bezpowrotnie zmarnowałam.
Wszystkich, których wprowadziłam w błąd, powodując zamieszanie  BARDZO PRZEPRASZAM. Mam nadzieję, że sprawdzacie korzenie roślin, bo jednak mogą się tam kryć niespodzianki, zwłaszcza wśród żółtych kuleczek (jaja opuchlaka są mniejsze o połowę, ale białe pędraki widać gołym okiem!)
 Kwiatki dla Was z przeprosinami.

Czas przejść do przyjemniejszych spraw, czyli roślin, dla mnie są to rarytasy- spełnienie.
Dereń pagodowy Variegata, zakochałam się w nim od pierwszego wejrzenia, mimo, że jest wymagającym krzewem, kupiłam, bo na mnie po prostu czekał  i idealnie pasuje do moich ulubionych  klimatów. Białe obwódki liści zachwycają, a pagodowy układ gałązek ciągle wywołuje moje ochy i achy.

 Przed domem czeka na swoje miejsce wiąz Geisha o niesamowitych liściach, każdy  jest otoczony białą obwódką, jak fastrygą.

 Trawy dopiero niedawno zaczęłam dostrzegać, ale  japońskie  Hakonechloe od razu mnie podbiły, żółte i zielone, każdy rodzaj ma coś w sobie . Na razie podsadziłam nimi hortensję, wydają się takie malutkie, ale wiem, że warto czekać  na jesienne efekty.

Czy Wy też macie  wrażenie, że blogowe życie toczy się w ogrodach, a nie w internecie, mnie samej trudno było tutaj zaglądać, ale mam nadzieję,  że wkrótce się to zmieni. Buziaki przesyłam.:))