Śniadanie dla dwojga

Witam Was cieplutko.

Słońce dzisiaj rano było tak radosne, że zmieniło moje plany. Zamiast kolejnego dużego  patchworka postanowiłam Wam pokazać kilka małych pikowanych podkładek na stół. To dziwne, bo zaczęłam moją patchworkową przygodę od szycia naprawdę dużych form, dopiero niedawno mnie olśniło, że nowe wzory szycia  mogę ćwiczyć na małych projektach. Powstały podkładki, które  mają wymiary 50 x 40 i są dość gęsto pikowane  wzorem hop-hop,   zajrzyjcie do Wiesi.

Skoro już się zaczęłam bawić w tematy stołowe, postanowiłam zaaranżować stół do śniadania z mężem, ale  takie  bardziej uroczyste (na jego powrót do domu) Dawno nie pokazywałam porcelany, a  zauważcie, że tym razem nie są to ani Delfty, ani cebulaki, ani czerwona angielska zastawa. Całkowicie  biała klasyka Eschenbach.  Co prawda jadam na śniadanie musli, w ogóle rzadko robię spożywcze zakupy, kiedy jestem sama, więc i stół jest zastawiony z kompilacji tego, co akurat mam w lodówce. Niestety słońce  w tym momencie  zaczęło świecić komuś innemu,  niebo pokryło się chmurami, chyba przyszła jesień.  W rozświetleniu stołu trochę pomogły świeczki.

 

 Przy okazji pochwalę się upolowanymi ostatnio sztućcami. Poniżej wianek ze świecznikiem w środku ozdobą stołu.

Jeśli przetrwaliście ten zmasowany atak zdjęciami, to dziękuję za wytrwałość. Żegnam się z Wami do następnego posta, życzę przyjemnej pogody i pogody ducha na wypadek, gdyby ta pierwsza się popsuła, tak jak u mnie. Zapraszam ponownie i dziękuję, że do mnie zaglądacie.