Bieszczady nieoczywiste

Witam Was po kolejnej porcji podróży, między  kolejnymi turami  prania, jutro nowy rok akademicki, więc latorośl trzeba wyprawić w świat.

W Bieszczady przyjeżdżamy od lat kilkunastu. Ta południowo-wschodnia część kraju to ogromne zauroczenie mojego M, rok bez tych gór, to rok stracony.  Przeczytał wszystko co się da o  tragicznej historii tej części Polski, o bieszczadzkich zakapiorach i o nieszczęsnej  akcji Wisła, przeszedł wiele tras,  a nawet przejechał  rajd konny. Chodziliśmy po połoninach wiele razy, oglądaliśmy ukryte w zaroślach  ślady po tętniących niegdyś życiem wsiach łemkowskich, przystawaliśmy w zadumie przy zapomnianych cmentarzach, odkrywaliśmy miejsca,  o których wydawałoby się cały  świat zapomniał. Teraz też odwiedziliśmy takie miejsca.

Do tej pory nie lubiłam jeździć po bieszczadzkich serpentynach, ale dla tej bazy wypadowej warto było pokonać trochę strachu i kilometrów. Mam na myśli ośrodek  Wisan w Bystrem, za Baligrodem, ale przed pomnikiem gen. Świerczewskiego Jest tu hotel i  domki  z kominkiem, basen odkryty i naprawdę  świetnie karmią. Polecam to zakwaterowanie z pełnym przekonaniem, my mogliśmy tu zostać tylko 3 dni. Potem przeniosłyśmy się do Cisnej, a panowie udali się na trzydniowy rajd studencki, ale o tym wkrótce.

Blisko ośrodka znajduje się góra Chryszczata, z którą emocjonalnie jest związany  tata mojego M, więc  dla naszej rodziny jest to miejsce szczególne i godne zdobycia, a do tej pory nie było na to czasu.  Moi chłopcy weszli na nią w okropnie ulewny poniedziałek, ale część drogi przebyliśmy razem, minęliśmy ujęcie wody bardzo zmineralizowanej i smacznej, gołoborze, chatkę studencką i schowaną w głębi lasu kapliczkę Synarewo, do której w pielgrzymkach przybywali niegdyś mieszkańcy Słowacji i Węgier. Bezpośrednio spod kapliczki wypływa źródełko uchodzące za cudowne, pomocne zwłaszcza przy leczeniu chorób oczu. Jak głosi jedna z legend, kapliczkę wybudowano w tym miejscu na pamiątkę ukazania się Matki Boskiej jednemu z mieszkańców Rabego, który uleczony został ze ślepoty, dzięki przemywaniu oczu w wodzie ze źródła. Matka Boska wita pielgrzymów ustrojona w kolorowe bukiety, można  też wpisać się do księgi próśb i podziękowań. Miejsce bardzo spokojne i magiczne.

 Moje polowanie na drzwi i piękno drewna może się odbywać wszędzie, a te są wejściem do chatki. Poniżej też wejście, ale do zakładu przerobu kamienia.

 Nie może  w Bieszczadach zabraknąć ptaszków,  roślinek i potoków. Zawiedzeni jednak  byli wszyscy, którzy czekali na feerię barw jesiennych, mimo jesieni nie znaleźliśmy akcentów czerwieni, wszystko jeszcze się zieleni i żółci. Ale ogólnie było bardzo chłodno, zwłaszcza poranki bywały rześkie.

Bardzo dziwnie wyglądały liście, które opadały na drzewa iglaste i zawisały na nich wahając się, jaką decyzję podjąć, spaść, czy powisieć jeszcze.

 Na koniec, co Wam to przypomina? Liściodźwiedź?  Misioliść? A może to tylko moja bujna wyobraźnia?
 Kochani, mam nadzieję, że Was nie zanudziłam, ale tak chciałabym pokazać te mniej znane Bieszczady,  po prostu Bieszczady nieoczywiste. Ciąg dalszy nastąpi.
Do następnego  razu,  za każde odwiedziny i miłe słowo dziękuję. Pozdrawiam Was serdecznie.